| Voor-en achternaam | Satish Vasant Alekar [1] Dainik Prabhat |
| beroep(en) | Acteur, theaterregisseur, toneelschrijver |
| Bekend van | Zijn Marathi speelt Mahanirvan (1974), Mahapoor (1975), Atirekee (1990), Pidhijat (2003), Micky ani Memsahib (1973) en Begum Barve (1979). |
| Fysieke statistieken en meer | |
| Hoogte (ongeveer) | in centimeters - 172cm in meter - 1.72 meter in voeten en inches - 5' 8' |
| Kleur ogen | Aqua |
| Haarkleur | Halfkaal (zout en peper) |
| Carrière | |
| Debuut | Spelen (Marathi): Ek Zulta-zwembad (1971) Film (Marathi) Akrit (1981)  Filmpje (Hindi): Gij Kahani Nahi (1984) |
| Prijzen, onderscheidingen, prestaties | • Prijs voor beste verzameling korte toneelstukken ontvangen van het Ministerie van Cultuur, Govt. van Maharashtra voor zijn boek 'Zulta Pool' (1974) • Bekroond met de Late Ram Ganesh Gadkari Award van de staat Maharashtra voor zijn toneelstuk 'Mahanirvan' (1975) • Kreeg een beurs van de Asian Cultural Council, New York, om theater te studeren in de VS (1983) • Fellowship ontvangen van de Ford Foundation om Theater van Zuid-Azië te studeren (1988) • Nandikar Sanman ontvangen in Calcutta (1992) • Geëerd met Sangeet Natak Akademi Award voor toneelschrijven van Sangeet Natak Akademi, Delhi (1994) • Bekroond met een staatsprijs voor beste acteur in komische rol voor de Marathi-film ‘Katha Don Ganpatravanchi (1997) • Ontving de Vi Va Shirwadkar Award voor toneelschrijven door Natya Parishad, Nasik (2007) • Lifetime Achievement Award ontvangen van Akhil Bharatiya Marathi Natya Parishad, Mumbai (2012) • Bekroond met Padama Shree door de toenmalige president van India Pratibha Patil (2012) • Bekroond met de Balaraj Sahani Memorial Award voor zijn bijdrage als acteur, regisseur en toneelschrijver gedurende meer dan 40 jaar (2013) • Aarati Prabhu Award ontvangen van Baba Vardam Theaters, Kudal, Dist. Sindhoedurg (2014) • Bekroond met de Tanveer Sanman (2017) • Ontvangt Advt Tryambakrao Shirole Award voor beste non-fictie voor zijn boek Gaganika door Maharashtra Sahitya Parishad, Pune (2018) |
| Priveleven | |
| Geboortedatum | 30 januari 1949 |
| Leeftijd (vanaf 2021) | 72 jaar |
| Geboorteplaats | Delhi, India |
| sterrenbeeld | Waterman |
| Nationaliteit | Indisch |
| Woonplaats | Poona, Maharashtra, India |
| School | De nieuwe Engelse school van de Deccan Education Society (DES), Ramanbaug, Pune |
| Hogeschool/Universiteit | • Fergusson College, Poona • Universiteit van Poona |
| Onderwijskwalificaties) | • BSc. van Fergusson College, Poona • Een masterdiploma in biochemie aan de Universiteit van Pune [twee] Wikipedia |
| Relaties en meer | |
| Burgerlijke staat | Weduwnaar |
| Huwelijksdatum | 22 februari 1976 |
| Familie | |
| Echtgenote/echtgenote | Anita Alekar |
| Kinderen | Zijn - Veel Dochter - Geen |
| Favorieten | |
| Drank | Thee |
| toneelschrijvers | Vijay Tendulkar Girish Karnad , Mohan Rakesh, Badal Sircar |
| Acteur | Dilip Kumar |
Enkele minder bekende feiten over Satish Alekar
- Satish Alekar is een Indiase toneelschrijver, acteur en theaterregisseur die voornamelijk in de film- en theaterindustrie van Marathi werkt.
- Een paar maanden na zijn geboorte verhuisde zijn familie naar Pune, een centrum van de Marathi-cultuur in Maharashtra.
- Tijdens zijn studie sloot Alekar zich aan bij een theatergroep en maakte hij voor het eerst toneel. Al snel begon hij te genieten van theater en nam hij actief deel aan toneelstukken.
- Tijdens een van zijn toneelstukken zag theaterregisseur Bhalba Kelkar hem. Kelkar was zo onder de indruk van zijn optreden dat hij Alekar aanbood lid te worden van zijn Progressive Dramatic Association.
- In 1972 begon hij te werken aan het BJ Medical College, Pune, als professor in de biochemie. Hij werkte daar tot 1996.
- Ondertussen schreef hij het toneelstuk 'Micki Aani Memsaheb' (1973).
- In 1974 schreef en regisseerde hij 'Mahanirvan - The Dread Departure', een zwarte komedie die draait om het verhaal van een dode man en hoe zijn familie omgaat met zo'n enorm verlies. Het stuk werd immens populair. Het wordt beschouwd als een van de klassiekers van het Indiase toneel. Sinds 2021 is het stuk meer dan 400 keer opgevoerd.
Satish Alekars toneelstuk Mahanirvan
- Vervolgens schreef hij toneelstukken als 'Mahapoor' (1975), 'Begum Barve' (1979), 'Shanwar Raviwar' (1982), 'Dusra Samana' (1987), 'Atireki' (1990), 'Ek Divas Mathakade' (2012) en 'Thakishi Sanvad' (2020).
- Hij heeft ook een aantal Marathi-spelen in één bedrijf geschreven, zoals 'Memory' (1969), 'Bhajan' (1969), 'Ek Zulta Pool' (1971), 'Dar Koni Ughadat Naahi' (1979) en 'Bus Stop'. (1980).
- Enkele van zijn aangepaste toneelstukken in één bedrijf zijn 'Judge' (1968), 'Valan' (1980), 'Alshi Uttarvalyachi Gosht' (1999), 'Nashibvan Baiche Don' (1999), 'Supari' (2002) en ' Karmaachari' (2009).
- Als theaterartiest speelde hij in de Marathi toneelstukken 'Ek Zulta Pool' (1971), 'Mahanirvan' (1974), 'Begum Barve' (1979), 'Shanwar Raviwar' (1980) en 'Boat Futli' ( 1982).
Begum-kleuren
- In 1977 schreef hij het script van de Marathi-speelfilm 'Jait Re Jait'. Jabbar Patel regisseerde de film. Het won een National Award voor Best Feature Film in Marathi. Later schreef Alekar de dialogen voor de Marathi speelfilm “Katha Don Ganpatravanchi” (1996).
- In 1981 maakte hij zijn Marathi-filmdebuut met de film 'Akriet'.Vervolgens verscheen hij in de Marathi-films 'Umbartha' (1982), 'Dr. Babasaheb Ambedkar' (1991), 'Ek Hota Vidushak' (1992), 'Dhyas Parva' (2001), 'Kadachit' (2007), 'Chintoo' (2012), 'Aajachaa Diwas Maazaa' (2013) en 'Welkom Zindagi' (2015).
Chintoo (2012)
- In 1984 maakte hij zijn Hindi filmdebuut met de film ‘Ye Kahani Nahi’ als acteur in een bijrol.
- Enkele van zijn Hindi-films (als acteur) zijn onder meer Dumkata (2007), Aiyaa (2012), Dekh Tamasha Desk (2014) en Thackeray (2019).
Satish Alekar in Aiyaa
- In 1985 regisseerde Satish de Hindi tv-serie 'Dekho Magar Pyar Se' voor Doordarshan.
- Alekar lanceerde het boek 'The Dread Departure' in 1989. Het boek is een Engelse vertaling van Alekar's Marathi-toneelstuk 'Mahanirvan' en werd vertaald door Gauri Deshpande. Later bracht hij een boek uit met de titel 'Begum Barve' (2003), een Engelse vertaling van zijn Marathi-toneelstuk 'Begum Barve'. Het boek werd vertaald door Shanta Gokhale.
De boekomslag van het gevreesde vertrek
- Van 1996 tot 2009 werkte Alekar als professor en Head Center for Performing Arts aan de Lalit Kala Kendra, University of Pune.
- De Tisch School of Arts, New York University, nodigde Satish in 2003 uit om haar studenten een cursus Indian Theatre te geven.
- In 2005 werd hij uitgenodigd door The Department of Theatre and Films Studies, de University of Georgia, om een Engelse productie te regisseren van zijn Marathi-toneelstuk 'Begum Barve'.
- In 2008 werd door Atul Pethe een film van 90 minuten gemaakt met de titel 'Natakkar Satish Alekar (toneelschrijver Satish Alekar)' over het leven van Alekar.
- In 2009 verzamelde Oxford University Press, Delhi, de Engelse vertalingen van zijn toneelstukken in een boek met de titel 'Collected Plays of Satish Alekar'.
Verzameling toneelstukken van Satish Alekar
- In hetzelfde jaar werd een Engelse versie van zijn toneelstuk 'Micky And Memsahib' uitgevoerd op het Edinburgh Fringe Festival in Riddle's Court The Holy Cow Performing Arts Group in Edinburgh, Schotland.
- Van 2009 tot 2011 werd Alekar aangesteld als eredirecteur aan de Universiteit van Pune voor een programma dat wordt ondersteund door Ratan Tata Trust. In september 2013 werd hij door de universiteit genomineerd als ‘Distinguished Professor (Performing Arts) on the campus’.
- Alekar schreef een tweewekelijkse column genaamd 'Gagnika' in het Marathi voor de zondageditie van Loksatta in 2015. In de column beschreef hij zijn reis als uitvoerend artiest sinds 1965.
- Nadat de column populair werd onder het publiek, lanceerde Satish een boek met de titel 'Gagnika'.
- Sinds 2021 werken veel van zijn studenten in de Indiase film- en televisie-industrie.
- Alekar is te zien geweest in veel Marathi-webseries zoals 'Smile Please' (2019), 'Panchak' (2019) en 'Pet-Puran' (2021).
Satish Alekar in Smile Please
- In 2021 speelde hij de rol van BR. Sheshrao Wankhede in de Hindi-talige sportfilm '83'.
- Alekar heeft veel populaire merken onderschreven, zoals Tata Sky, Honda Amaze, New York Life Insurance, Red Label Tea, Snapdeal en Fiama Di Willis Body Wash.
- In zijn vrije tijd houdt Satish van lezen, reizen en tijd doorbrengen met zijn gezin.
- Zijn toneelstukken zijn vertaald in vele Indiase talen, waaronder Hindi, Bengaals, Tamil, Dogri, Kannada, Gujarati, Rajasthani, Punjabi en Konkani.
- De National School of Drama en Sahitya Akademi, Delhi, namen de toneelstukken van Alekar op in de National Anthologies in 2001.
- Hij heeft met veel internationale instellingen samengewerkt voor vertaalprojecten voor toneelstukken.
- Alekar schrijft zijn scripts meestal in zijn moedertaal Marathi.
- In een interview werd Alekar gevraagd naar de reden voor het weigeren van de functie van directeur aan de National School of Drama, Delhi, en het accepteren van het aanbod om bij Lalit Kala Kendra in Pune te werken. Alekar antwoordde,
Nou, het werk bij Lalit Kala Kendra was uitdagender, vooral omdat de kunstfaculteit in die tijd niet beschikbaar was in Maharashtra. Achteraf denk ik dat mijn baan bij de instelling in Pune me in staat stelde iets terug te geven aan de staat, die me zoveel heeft gegeven. Nu ik met pensioen ben bij de instelling, heb ik meer tijd ter beschikking. Sterker nog, ik ben bezig met het schrijven van een nieuw toneelstuk genaamd Monologen, maar ik weet niet zeker wanneer het klaar zal zijn.”
- Tijdens een interview, toen Alekar werd gevraagd naar het idee achter zijn toneelstuk Mahanirvan, zei Satish:
Tegenwoordig is het concept van de dood anders omdat het dicht bij ons is gekomen. We kijken er elke dag naar, zonder mankeren, op elk kanaal en op mobiele telefoons, of het nu gaat om sociaal geweld, terrorisme of ziekte. Films zijn gewelddadiger geworden. Toen ik jonger was, was iemands ervaring met de dood minder gebruikelijk en heilig. Als er een sterfgeval zou zijn, zou de hele sfeer op kantoor en thuis totaal veranderen. Nu hebben mensen haast om een normaal leven te hervatten. Zelfs als de nabestaanden een gevoel van verlies voelen, gaan ze door met familiezaken, kantoor en het dagelijks leven.”
