Smita Patil Leeftijd, Dood, Echtgenoot, Kinderen, Familie, Biografie & Meer

Bio / Wiki
Bijnaam	Smi [1] Filmtarief
Beroep	Actrice, Televisienieuwslezer
Bekend van	Ze was een vrouwenrechtenactiviste en stond bekend om haar rollen in films die vrouwen afschilderden als competent en mondig.
Fysieke statistieken en meer
Hoogte (ongeveer)	in centimeters- 177 cm in meters- 1,77 m in voeten & inches- 5 '10
Kleur ogen	zwart
Haarkleur	zwart
Carrière
Debuut	Film: Charandas Chor, 1975 TV: Mumbai Doordarshan als nieuwslezer op televisie, begin jaren zeventig 1970
Laatste film	Galiyon Ke Badshah (postume vrijlating (laatste filmrol)), 1989
Onderscheidingen, onderscheidingen, prestaties	• Ze won de National Film Award als Beste Actrice in de film Bhumika in 1977 en voor de film Chakra in 1980. • Ze ontving Filmfare Marathi Awards als Beste Actrice voor de film Jait Re Jait in 1978 en voor de film Umbartha in 1981. • Ze won Filmfare Awards als Beste Actrice voor de film Chakra in 1982. • Ze ontving Padma Shri – de op drie na hoogste burgerlijke onderscheiding van India, van de Indiase regering in 1985. • De Priyadarshni Academy begon in 1986 met de Smita Patil Memorial Award als eerbetoon aan de veteraanactrice. • Ze ontving Bengaalse Film Journalists' Association Awards voor de beste actrice (Hindi) voor de film Mirch Masala in 1987. • In 2011 vermeldde Rediff.com Smita als de op één na grootste Indiase actrice aller tijden, na Nargis. • Ter ere van haar is in 2012 het Smita Patil International Film Festival Documentaries and Shorts gestart. • Ter gelegenheid van 100 jaar Indiase cinema heeft India Post op 3 mei 2013 een postzegel met haar gezicht uitgegeven ter ere van haar.
Priveleven
Geboortedatum	17 oktober 1955 (maandag)
Geboorteplaats	Pune, de staat Bombay, India
Sterfdatum	13 december 1986
Plaats van dood	Bombay, Maharashtra
Leeftijd (op het moment van overlijden)	31 jaar
doodsoorzaak	Smita stierf aan complicaties bij de bevalling (puerperale sepsis) [2] Hindoestaanse Tijden
sterrenbeeld	Weegschaal
Handtekening
Nationaliteit	Indisch
Woonplaats	Shirpur-stad in de provincie Khandesh in Maharashtra, India
School	Renuka Swaroop Memorial School, Pune
Hogeschool/universiteit	• Universiteit van Bombay, Maharashtra • Film and Television Institute of India (FTII), een filminstituut onder het Ministerie van Informatie en Omroep van de Indiase regering.
Onderwijskwalificaties)	• Smita's vroege opleiding was van Renuka Swaroop Memorial School, Pune • Ze studeerde literatuur aan de Bombay University, Maharashtra • Patil maakte deel uit van lokale theatergroepen op de campus van het Film and Television Institute of India (FTII), Maharashtra
controverses	Raj Babbar's huwelijk met Smita was vol controverses. Nadira Babbar was de eerste vrouw van Raj Babbar en ze hadden twee kinderen Juhi Babbar en Arya Babbar. Raj Babbar ontmoette Smita Patil tijdens de opnames en ze besloten te trouwen. Bijgevolg trouwde Raj (die nooit van Nadira scheidde) met Smita Patil. Prateik Babbar is het enige kind van Smita Patil en Raj Babbar. Smita Patil kreeg veel kritiek van de feministische organisatie voor haar huwelijk met Raj Babbar. [3] Gratis Pers Journaal
Relaties en meer
Burgerlijke staat (op het moment van overlijden)	Getrouwd
Zaken/Vriendjes	• Smita Patil was eind jaren zeventig verloofd met Dr. Sunil Bhutani (een model in de advertentie van Four Squares Cigarette Environment). • Smita Patil had in 1980 een hechte relatie met Vinod Khanna (een Indiase acteur). • Ze was betrokken bij producer Johnny Bakshi voordat ze in 1986 trouwde met Raj Babbar.
Familie
Echtgenoot	Raj Babbar (een Indiase Hindi en Punjabi filmacteur en politicus die behoren tot de Congrespartij)
Kinderen	Zijn - Prateik Babbar (een Indiase acteur die voornamelijk in films in het Hindi te zien is)
Ouders	Vader - Shivajirao Girdhar Patil (een Indiase sociale activist en politicus uit de staat Maharashtra) Moeder - Vidyatai Patil (verpleegster en maatschappelijk werker)
Broers en zussen	zus(sen) - • Anita (Ze is lerares op school. Anita heeft twee zonen. Varoon en Adeetya. Adeetya is getrouwd met Katherine. Ze hebben een dochter genaamd Zoe Smita) • Manya Patil Seth (Ze produceerde de film 'Dubai Return'. Ze was betrokken bij de ontdekking van Atlee Brar door Dev Anand in 1984.)
Neef	Aboli Patil (een Indiase actrice)
Tante	Vidya Malvade (een Indiase actrice)
Neef	Adeetya Deshmukh (een leraar in New York, VS)

Enkele minder bekende feiten over Smita Patil

• Smita Patil was een Indiase film-, televisie- en theateractrice. Ze wordt erkend als een van de beste toneel- en grootste filmactrices van haar tijd. Smita Patil verscheen in meer dan 80 Hindi, Bengali, Marathi, Gujarati, Malayalam en Kannada films. Haar carrière besloeg slechts een decennium. Haar debuutfilm was die van Shyam BenegalCharandas Chor in 1975. Smita werd een van de leidende actrices van de parallelle cinema in India, die werd beschouwd als een New Wave-beweging in de Indiase cinema. Patil verscheen ook in verschillende reguliere films in haar carrière. In de kindertijd nam ze ook deel aan verschillende drama's.

• Patil was lid van het Vrouwencentrum in Mumbai en een actieve feministe, naast acteren. Tijdens haar leven zette ze zich toegewijd in voor de verheffing van vrouwen en bekrachtigde ze haar films die de rol van vrouwen in de traditionele Indiase samenleving belichtten, en de uitdagingen waarmee de vrouw uit de middenklasse in een stedelijke sfeer wordt geconfronteerd.

• In een interview zei Vidyatai, de moeder van Smita Patil, terwijl ze zich de jeugdherinneringen van Smita herinnerde, dat Smita een altijd glimlachende baby was, dus noemde ze haar 'Smita'. Vidyatai Patil voegde eraan toe dat Smita drie en een half jaar oud was toen ze de Marathi-taal vloeiend sprak. Vidyatai herinnerde zich dat Smita in de kindertijd een maaginfectie kreeg en dat die zich ook in latere jaren voordeed. Ze legde het moment uit,
  

  Ik kon haar maar een maand borstvoeding geven omdat ik weer aan het werk moest. Toen ik haar probeerde te voeden met de fles, duwde ze hem weg. Als ik haar zag huilen, zou ik ook huilen. Ze kreeg een maagontsteking, die in latere jaren steeds terugkeerde. Maar ze was een lachende baby, dus noemde ik haar Smita. Ze moet drieënhalf jaar oud zijn geweest toen ze vloeiend Marathi sprak. Ze kon zelfs in de Marathi-codetaal spreken (waarbij aan elk woord een alfabet moet worden toegevoegd, zodat het niet gemakkelijk te begrijpen is), wat erg moeilijk is. Onze buurvrouw bungelde dan een pakje suikerachtig poeder van haar balkon en lokte Smita ertoe over te gaan. Ze zou haar dan vragen om in de codetaal te spreken en haar hart uitlachen! Een andere buurman bood vaak pooja aan met de foto van Lord Ram, waarop hij lang haar had. Smita zou opmerken: 'Tumcha Ram veda aahe (je Ram is gek). Hij vlecht zijn haar niet. Kijk hoe mijn moeder mijn haar vlecht.

  

  Jeugdfoto van Smita Patil

  
  
  

  Smita's moeder Vidyatai Patil herinnerde zich verder de jeugdherinneringen van Smita en zei dat Smita vaak huilde door te zeggen dat ik haar niet wilde omdat ze mijn tweede dochter was. Ze zei dat Smita een broertje had die stierf toen hij 1 jaar oud was. Vidyatai zei,

  Tula mi nako hote na (je wilde me niet, toch?). Ma tu jao nako, mazi shala palun tak, tujha dawakhana palun tak (Ma, ga niet, breek mijn school en breek je apotheek af).

• Naar verluidt, toen Smita een kind was, hield ze ervan om deel te nemen aan drama's en speelde ze vaak het personage Jijabai. Mevrouw Smita was zachtmoedig en ze bracht vaak zwerfhonden en -katten mee naar huis. Op de werkplek van Vidyatai, in een plaatselijk ziekenhuis in Mumbai, bood Smita zich ooit vrijwillig aan om elke dag thee te drinken voor een nieuwe moeder, die door haar familie werd verwaarloosd omdat ze een dochter had gekregen.

• In de vroege jaren 1970, Smita Patil begon haar carrière als nieuwslezer voor de televisie op Mumbai Doordarshan. Naar verluidt drapeerde Smita Patil Saree over de spijkerbroek terwijl hij in de jaren zeventig als nieuwslezer voor televisie op Mumbai Doordarshan werkte.

  

  Smita Patil op Bombay station van Doordarshan als nieuwslezer

• Smita Patil's eerste filmrol was in de FTII-studentenfilm 'Teevra Madhyam'door Arun Khopkar. In 1974 castte Shyam Benegal haar in de kinderfilm 'Charandas Chor'.

  

  Een still uit de film Teevra Madhyam met Smita Patil met Ketan Mehta

• In de eerste jaren van haar carrière werkte Smita in de films van Shyam Benegal. In een interview herinnerde Shyam Benegal (een filmregisseur) aan een incident waarbij Smita in de film Bhumika (1977) terughoudend was om de rol van prostituee of godin te spelen, maar de motiverende begeleiding van Smita's moeder, Vidyatai, zorgde ervoor dat Smita de met volle overgave geschoten. Hij voegde eraan toe dat Smita's moeder haar zoveel steunde in haar carrière. Hij zei,
  

  Eens was Smita aan het fotograferen voor Bhumika in Jyoti Studio, tegenover haar oude huis in Tardeo. Haar moeder, Vidyatai, kreeg een telefoontje van regisseur Shyam Benegal met het verzoek om de set te bezoeken. Daar leerde ze dat Smita niet bereid was om de stoten te doen die nodig waren in het nummer Tumhare bin jee na lage. Vidyatai zei tegen Smita: 'Je hebt dit beroep uit eigen beweging aangenomen. Dus of je rol nu die van prostituee of godin is, je moet hem vol overgave spelen.' Bij de volgende opname viel het schot goed.

  

  Smita Patil in 'Bhoomika'

• Shyam Benegal (een filmregisseur) zei in een interview dat niemand zou denken dat Smita een filmster zou worden in de Indiase filmindustrie omdat er in India een vooroordeel bestond tegen een donkere huid. Hij voegde eraan toe dat Indianen een van de meest kleurbewuste mensen ter wereld waren, maar vanaf het begin had hij het gevoel dat Smita briljant zou fotograferen in de Indiase cinema. Hij zei,
  

  Ik heb een manier, ik weet niet wat het is... om te kunnen vertellen hoe mensen zullen fotograferen. Met Smita zou niemand denken dat ze een filmster zou worden. A, want in India heb je een vooroordeel tegen een donkere huid. Het is belachelijk maar zo is het. Wij zijn een van de meest kleurbewuste mensen ter wereld. B, hoe vertaalt het hebben van een aantrekkelijke persoonlijkheid zich in fysieke termen? Dat is heel moeilijk te begrijpen, maar soms weet je dat deze persoon het heeft. Ik voelde dat vanaf het begin, van wat ik zag op tv en de film van Khopkar. Ik kon zien dat dit meisje briljant zou fotograferen,

• In een interview zei Vidyatai Patil, moeder van Smita Patil, dat ze met Smita naar de Filmfare Awards-functie ging waar haar werk door de critici werd gewaardeerd. Ze verklaarde verder dat Smita, nadat ze zoveel succes had behaald in de Indiase filmindustrie, zich heel eenvoudig kleedde en nooit een spiegel nodig had tijdens het verkleden. Vidyatai voegde er verder aan toe dat Smita zich kleedde als een Bhikaran (een zwerver). Ze legde uit,
  

  Toen ik thuiskwam, kreeg ik een telefoontje dat ze een perfecte foto had gemaakt. Zelfs nadat ze beroemd werd, was er geen verandering in haar houding. Ze kleedde zich altijd als een bhikaran (een zwerver). Ze zou een spijkerbroek dragen, een kurta aantrekken (zelfs die van haar vader), Kolhapuri chappals, haar haar in een knot doen en naar buiten rennen. Ze had nooit een spiegel nodig. Eens zou ze een bekende redacteur ontmoeten voor een interview in een restaurant. Hij kon haar niet herkennen. Hij bleef wachten op ‘actrice Smita Patil’, totdat zij zich voorstelde. Ze barstten allebei in lachen uit.

  

  Smita Patil tijdens het ontvangen van een prijs van Rekha bij FilmFare

• In 1977, net na drie jaar van haar debuut, won Patil de National Film Award, de beste actrice, voor haar Hindi-film 'Bhumika'. Het jaar daarvoor speelde ze in de film Manthan de rol van een Harijan-vrouw, die was haar hoofdrol. 'Manthan' gaf Smita plotselinge roem en sterrendom die haar in de schijnwerpers brachten. In 1982, toen ze tegenover Shabana Azmi speelde, in de film Arth, werd haar rol enorm gewaardeerd. In een interview verklaarde Shabana Azmi (een Indiase actrice) over Smita dat mevrouw Patil voor de camera was geboren en dat ze haar co-acteur inspireerde en uitdaagde tijdens haar rollen in de film. Ze zei,
  

  Ze is geboren voor de camera. Het bleef over haar gezicht hangen en ze hield het zonder de minste inspanning gevangen. Ik voelde me zowel uitgedaagd als geïnspireerd door haar als co-acteur.

  

  Smita Patil met Shabana Azmi tijdens een filmopname

  hrithik roshan geboortedatum

• In een interview verklaarde Smita dat ze zich ongeveer vijf jaar bleef inzetten voor de kleine bioscoop en alle projecten uit de commerciële cinema liet vallen. Ze voegde eraan toe dat ze nooit de moeite nam om geld te verdienen, maar dat ze ook naam wilde maken in de commerciële cinema. Ze zei,
  

  Ik bleef ongeveer vijf jaar toegewijd aan de kleine bioscoop ... Ik weigerde alle commerciële aanbiedingen. Rond 1977-78 begon de kleine bioscoopbeweging aan te trekken en hadden ze namen nodig. Ik werd zonder pardon uit een paar projecten gezet. Dit was een heel subtiel iets, maar het raakte me enorm. Ik zei tegen mezelf dat ik hier ben en dat ik niet de moeite heb genomen om geld te verdienen. Ik heb grote, commerciële aanbiedingen afgewezen vanwege mijn toewijding aan de kleine bioscoop en wat heb ik ervoor terug gekregen? Als ze namen willen, maak ik een naam voor mezelf. Dus ik begon en nam alles wat op mijn pad kwam.

• Smita's zus Manya Patil Seth zei in een interview dat Smita zich niet op zijn gemak voelde bij het maken van high-budgetfilms. Ze verklaarde,
  

  Smita voelde zich nooit op haar gemak in films met een groot budget. Ze huilde het uit na het uitvoeren van de regendans met Mr. Bachchan in Namak Halaal; ze voelde dat ze niet het juiste deed.

  

  Smita Patil met haar twee zussen

• Naar verluidt was Smita gek op kinderen. In 1977, tijdens de opnames voor Jabbar Patel's film 'Jait Re Jait' in Karnala Fort, raakte Smita Patil bevriend met de stamvrouwen en at ze vaak van hun bord. Ze zou ook hun kinderen ronddragen. Patel waarschuwde Smita dat sommige kinderen een huidinfectie hadden, maar dat kon haar niet schelen, en uiteindelijk was ze ook besmet.

  

  Smita Patil in Jait Re Jait

• In de jaren tachtig kreeg Smita rollen aangeboden door vele commerciële filmmakers, waaronder Raj Khosla, Ramesh Sippy en B.R. Chopra. Ze beschouwden haar als uitstekend. Films als Shakti en Namak Halaal lieten zien dat ze acteerde in zowel ‘serious cinema’ als ‘glamourous cinema’ die haar fascinerende kant in de filmindustrie verbeeldde.

• In de jaren tachtig ging Smita samen met acteur Raj Babbar in de films, waaronder Jawaab (1985), Aaj Ki Awaaz (1984) en Dehleez (1986). Ze werden verliefd en trouwden, hoewel Raj Babbar al getrouwd was met Nadira (een theaterpersoonlijkheid). Op 28 november 1986 kreeg het echtpaar een kind genaamd Prateik Babbar.

  

  Smita Patil in de film Jawaab

• Haar moeder zei in een interview dat Smita niet naar het ziekenhuis ging en haar baby verzorgde met 104 graden koorts na een week van bevalling. Uiteindelijk moest ze in het ziekenhuis worden opgenomen, waar ze op weg naar het ziekenhuis in coma raakte. Ze voegde eraan toe dat Smita met haar zus Manya had gedeeld dat ze een voorgevoel had dat ze niet lang zou leven omdat ze te vroeg geboren was. Ze legde het voorval uit,
  

  Een week later kreeg ze 104 graden koorts. Maar ze stond erop ijspakken op haar lichaam te leggen en verzorgde hem toen. Ze hield van mogras ( jasmijn). Ze zong de abhang mogra phoolla (gezongen door Lata Mangeshkar en geschreven door Sant Dyaneshwar) voor Prateik gedurende de korte tijd die ze met hem had.

• In 1982 was regisseur CV Sridhar de eerste die Smita Patil koppelde aan Rajesh Khanna (een Indiase acteur) in de film Dil-E-Nadan. Na het succes van Dil-E-Nadan werden Smita Patil en Rajesh Khanna gekoppeld in vele andere beroemde films, waaronder Aakhir Kyun? (1985), Anokha Rishta (1986), Angarey (1986), Nazrana (1986) en Amrit (1986). De liedjes Dushman Na Kare Dost Ne Woh en Ek Andhera Lakh Sitare uit de film Aakhir Kyon ? waren hitparades. Elk van deze films behandelde verschillende maatschappelijke thema's en hun uitvoeringen werden alom geprezen. Rajesh Khanna en Smita Patil werden aan elkaar gekoppeld in zes succesvolle superhitfilms van de Indiase cinema.

  

  Smita Patil in Akhir Kyun?

• In 1984 was Smita Patil jurylid op het Montreal World Film Festival.

• In de artistieke cinema was de rol van Smita Patil erg sterk. Haar film Mirch Masala werd uitgebracht na haar dood in 1987. In deze film speelde ze de pittige en vurige Sonbai en met de Indiase regisseur Ketan Mehta, maar helaas was het haar laatste rol. In april 2013 vermeldde Forbes het optreden van Smita in de film 'Mirch Masala' als 25 beste acteerprestaties van de Indiase cinema op het eeuwfeest van de Indiase cinema.

  

  Smita Patil in Mirch Masala

• Anita Patil, de oudere zus van Smita Patil, herinnerde zich haar in een interview en zei dat Smita van kinds af aan erg emotioneel was en gemakkelijk tot tranen toe geroerd was. Ze vertelde een verhaal over Smita en zei:
  

  De jonge Smita was gemakkelijk tot tranen toe geroerd. Toen ze zeven was, vond ze eens een dode mus. Ze maakte liefdevol een bed van watten, rouwde erover en begroef de mus met ernstige plechtigheid. Ze pakte alle zwerfhonden op, maakte ze schoon en voerde ze koekjes in thee, onder de watertoren bij het huis. Smita had ruimte nodig en steeds meer mensen om te koesteren.

  

  Jeugdfoto van Smita met oudere zus Anita en jongere zus Manya

• Op school moedigden politiek bewuste ouders van Anita en Smita hen aan om lid te worden van de Rashtra Seva Dal (RSD) (een culturele organisatie die buiten de politiek bleef maar geïnteresseerd was in het vormen van jonge geesten voor het idee van dienstbaarheid). Anita en Smita waren enthousiaste leden van RSD en gingen ook op Bharat Darshan-tours. Terwijl ze als lid van RSD dienden, namen Anita en Smita actief deel aan de afgelegen Indiase dorpen om de mensen die als onbeduidend werden behandeld, te onderwijzen, te entertainen en te dienen. Vidyatai, de moeder van Smita Patil, was ook een Seva Dal Sainik.

  

  Van links naar rechts- Smita, vader, moeder, Manya en Anita

  allu arjun volledige filmlijst

• De Indiase auteur en schrijver Maithili Rao schreef in haar boek over Smita Patil dat Smita's vrienden haar als een zeer uitgesproken en cool type persoonlijkheid beschouwden. Zij schreef,
  

  Haar goede vrienden herinneren zich 'Smi' als uitgesproken en bindaas, niet verder dan het uitschelden van misbruiken of het op de fiets nemen voor geïmproviseerde joyrides. ^[4] Harper Collins

• Naar verluidt zijn er na de dood van Smita Patil meer dan tien van haar films uitgebracht.

• In een interview zei Raj Babbar, echtgenoot van Smita Patil, dat Smita niet selectief was in het eten dat ze at, omdat ze heel nuchter was en alles zou eten wat gekookt was. Hij zei,
  

  Eén ding moet ik zeggen dat ze niet kieskeurig was over het eten of hoe het gekookt was. Ze zou zelfs gekookt eten in het Hindi met gekookte rijst - die zelfs de arbeiders weigerden te eten.

• In december 2017, terwijl ze zich Smita Patil herinnerde op haar sterfdag, tweette Amitabh Bachchan en zei dat Smita een nacht voordat het gebeurde al een voorgevoel had van zijn Coolie-ongeval.

  

  Amitabh Bachchan's tweet over het herinneren van Smita Patil

• Smita Patil zal altijd een onvergetelijk gezicht blijven in de geschiedenis van de Indiase cinema. Blijkbaar worden verschillende new-age en opkomende Indiase actrices zoals Chitrangada Singh vaak vergeleken met Smita Patil. De waarheid blijft echter dat er geen andere Smita in de Indiase filmindustrie kan zijn.

• De moeder van Smita Patil, Vidyatai Patil, vertelde Smita's vriend na het overlijden van Smita in 1986 dat Smita een doodswens had. Smita gaf het uiteindelijk op, maar ze was een vechter. Vidyatai verklaarde dat Smita van haar zwangerschap genoot en uitkeek naar haar kind en zijn toekomst. Ze zei,
  

  Smita was het zat. Ze had wel een doodswens... en daarom gaf ze het misschien op. Anders zou ze, omdat ze de vechter was die ze was, tegen de infectie hebben gevochten. Als het mis ging, zei ze vaak: Mala nako (ik wil dit niet)!

• Er wordt gezegd dat Smita een zeer nederige ziel was. Ze schonk het geld dat ze ontving van haar eerste National Award aan een goed doel voor een nobel doel.

• In een gesprek met een mediahuis onthulde Smita Patil's zus Manya Patil dat Smita Patil in het echte leven een eenling was (een persoon die liever niet met anderen omgaat).

• De foto's van Smita Patil werden ook tentoongesteld in de tentoonstelling in New York.

  

  Een tijdschriftomslag van Smita Patil

• Opmerkelijke films Smita Patil zijn Manthan (1977), Bhumika (1977), Jait Re Jait (1978), Aakrosh (1980), Chakra (1981), Namak Halaal (1982), Bazaar (1982), Shakti (1982), Arth ( 1982), Umbartha (1982), Ardh Satya (1983), Mandi (1983), Aaj Ki Awaaz (1984), Chidambaram (1985), Mirch Masala (1985), Ghulami (1985), Amrit (1986), Waaris (1988 ) ).

Referenties/Bronnen:[ + ]