| Hij was | |
| Voor-en achternaam | Balbir Singh Dosanjh |
| Beroep | Indiase hockeyspeler  |
| Fysieke statistieken en meer | |
| Hoogte (ongeveer) | in centimeters- 173 cm in meter- 1,73 meter in voet inch- 5' 8' |
| Kleur ogen | Donker bruin |
| Haarkleur | Wit |
| Veld hockey | |
| Internationaal debuut | Op de Olympische Zomerspelen van 1948 in Londen tegen Argentinië |
| Rugnummer | #13 (India) |
| Binnenlandse Team (s) | • Universiteit van Punjab (nationaal) • Punjab politie (nationaal) • Staat Punjab (nationaal) |
| Trainer/mentor | Harbail Singh |
| Natuur op veld | Agressief |
| Positie | Centrumspits |
| Onderscheidingen en prestaties | • Lid van teams die drie keer een Olympische gouden medaille hebben gewonnen (Olympische Spelen van 1948, 1952 en 1956). • Lid van teams die tweemaal een zilveren medaille wonnen op de Aziatische Spelen (1958 & 1962). • Eerste sporter die werd geëerd met de Padma Shri Award (1957).  • In 1958 stond Balbir samen met Gurdev Singh op een postzegel uitgegeven door de Dominicaanse Republiek ter herdenking van de Olympische Spelen van 1956 in Melbourne. • In 1982 ontstak hij de Heilige Vlam op de Aziatische Spelen in New Delhi. • In 1982 riep de krant Patriot hem uit tot Indiase sporter van de eeuw. • In 2006 werd hij uitgeroepen tot Beste Sikh Hockeyspeler. • In 2015 kende Hockey India hem de Major Dhyan Chand Lifetime Achievement Award toe. |
| Carrière keerpunt | Op de Olympische Zomerspelen van 1948 in Londen, toen hij 6 doelpunten scoorde (inclusief een hattrick) tegen Argentinië. |
| Opnames | • Olympisch record voor de meeste goals gescoord in de hockeyfinale voor mannen door een individu. • De enige Indiër onder 16 legendes gekozen door het Internationaal Olympisch Comité in de moderne Olympische geschiedenis. |
| Priveleven | |
| Geboortedatum | 10 oktober 1924 (vrijdag) |
| Geboorteplaats | Haripur Khalsa, Punjab |
| Sterfdatum | 25 mei 2020 (maandag) |
| Tijd van overlijden | 6.30 uur in de ochtend [1] De Hindu |
| Plaats van dood | Fortis-ziekenhuis, Mohali, Punjab |
| Leeftijd (op het moment van overlijden) | 95 jaar |
| Doodsoorzaak | Hij stierf na het bestrijden van meerdere gezondheidsproblemen. [twee] De Hindu |
| sterrenbeeld | Pond |
| Nationaliteit | Indisch |
| Woonplaats | Jalandhar, Punjab |
| School | Dev Samaj High School, Moga, Punjab, India |
| Middelbare school | • DM College, Moga, Punjab, India • Sikh Nationaal College, Lahore, Pakistan • Khalsa College, Amritsar |
| Familie | Vader Dalip Singh Dosanjh (Vrijheidsstrijder) Moeder - Naam niet bekend Broer - Niet bekend Zus - Niet bekend |
| Geloof | Sikhisme |
| Residentie | Burnaby (Canada); Chandigarh (India) |
| Hobby's | Lezen, naar muziek luisteren |
| Favoriete dingen | |
| Hockeyspeler(s) | Ali Iqtidar Shah (Dara), Mohd Azam, Dhyan Chand |
| Meisjes, familie en meer | |
| Burgerlijke staat (op het moment van overlijden) | Getrouwd |
| Vrouw | Sushil (m. 1946)  |
| Kinderen | Dochter - Sushbir zonen - Kanwalbir, Karanbir, Gurbir  |
Enkele minder bekende feiten over Balbir Singh Sr.
- Heeft Balbir Singh Sr. alcohol gedronken:? Ja
- Hij werd geboren in Haripur Khalsa; een klein dorp in het Jalandhar-district van Punjab.
- Zijn vader Dalip Singh Dosanjh was een vrijheidsstrijder.
- Harbail Singh, de toenmalige coach van het Khalsa College Hockey Team, was de eerste persoon die Balbir zag als een veelbelovende hockeyspeler.
- Het was Harbail die vaak aandrong op de overplaatsing van Balbir van Sikh National College, Lahore naar Khalsa College, Amritsar.
- In 1942 werd hij overgeplaatst naar het Khalsa College en begon hij met intensieve training onder leiding van Harbail.
- In 1942 werd hij geselecteerd in het Punjab University Hockey Team en onder zijn aanvoerder won het team drie jaar op rij All India Inter-University-titels: 1943, 1944 en 1945.
- Hij was lid van het laatste team van 'Undivided Punjab' dat de titel won op de Nationale Kampioenschappen van 1947.
- Na de opdeling van India in het jaar 1947 verhuisde hij samen met zijn gezin naar Ludhiana, waar hij een aanstelling kreeg bij de politie van Punjab.
- Gedurende 20 jaar (1941-1961) was hij aanvoerder van het Punjab Police Hockey Team.
- Hij speelde in zijn eerste internationale wedstrijd op de Olympische Zomerspelen van 1948 in Londen en scoorde 6 doelpunten (inclusief een hattrick) tegen Argentinië.
- In 1952 werd hij de vice-captain van het Men's Indian Hockey Team voor de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki.
- Hij was India's 'vlaggendrager' tijdens de 'openingsceremonie' op de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki.
Balbir Singh met de Indiase vlag
- Op de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki scoorde hij opnieuw een hattrick tegen Groot-Brittannië in de halve finale, die India met 3-1 won.
- Op de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki scoorde hij 5 doelpunten tegen Nederland in de laatste wedstrijd en vestigde hij een nieuw Olympisch record van maximale doelpunten gescoord door een persoon in de hockeyfinale voor heren.
- Op de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki scoorde hij in totaal 13 doelpunten, dat was 69,23% van de doelpunten van het team.
- Hij was de aanvoerder van het Olympische team van 1956 op de Olympische Spelen van 1956 in Melbourne. Hij raakte echter geblesseerd in de openingswedstrijd tegen Argentinië na 5 doelpunten. De rest van de groepswedstrijden werden aangevoerd door Randhir Singh Gentle.
- In 1971 coachte hij het Indiase hockeyteam voor het WK.
- Hij was de manager van het Indiase hockeyteam, dat als overwinnaar uit de bus kwam tijdens het WK van 1975 in Kuala Lumpur.
- Hij diende ook als hoofd van het directoraat Sport in Punjab.
- Balbir schreef twee boeken: zijn autobiografie, 'The Golden Hat Trick' (1977) en 'The Golden Yardstick: In Quest of Hockey Excellence' (2008).
